Na een hele vervelende nacht voor Ronald, hij heeft vannacht koorts gehad en bijna geen oog dicht gedaan, gaan we toch proberen om met de bus naar Vang Vieng te gaan. Vang Vieng is de plek om te tuben, dat is met een tractorband over de rivier langs barretjes waar ze je naar binnen trekken met een touw en waar je dan kunt laten vollopen. Het is een busrit van ongeveer 6 uur, dus moet vol te houden zijn. Hij voelt zich redelijk, alleen een beetje moe. De bus vertrekt mooi op tijd, alleen wat een hel is deze busrit. We hebben meer dan tienduizend bochten gehad, en die kwamen achter elkaar. Het punt van overgeven was erg dicht bij. En ook niet dat de chauffeur iets langzamer ging rijden. Hij is gek en lijkt suïcidale neigingen te hebben. Hij rijd met 60 door de bergen en door de dorpen. Hij toetert naar alles wat in de weg staat, niet voor spelende kinderen vlak langs de weg maar voor een slang op de weg remde hij af. Ook zouden we onderweg wat gaan eten, alleen dat liet en tijd op zich wachten. Hij stopte bij een markt en dachten dat we daar gingen eten, mooi niet, hij en zijn collega stapte uit om stokjes te halen en uitgebreid te gaan eten. Een uur later waren wij dan toch echt aan de beurt. Daarna nog een uur in de bus, gelukkig is het rechtuit rechtaan, anders was het niet goed gekomen met het eten in onze maag.

In Vang Vieng gaan we op zoek naar een guesthouse met airco. Ronald voelt zich nog steeds niet goed en een beetje verkoeling is wel goed voor hem. Zal maar zuster Anna gaan spelen vandaag!!!