Trekking Ghorepani - Ghandruk

20 mei - dag 1

Vandaag is het de dag dat we willen gaan beginnen aan onze vijf daagse trekking. We zijn bepakt en bezakt en willen op zoek naar een taxi. Mooi niet...er rijden vandaag geen taxi's tevens morgen en overmorgen ook niet vanwege een staking. Er is veel onvrede hier dus stakingen zijn aan de orde van de dag. En daar sta je dan, wat gaan we nu doen? Er is nog wel een tourist information centre open en besluiten daar maar naar binnen te stappen. Daar zeggen ze dat we de tocht ook helemaal vanaf Pokhara kunnen lopen. Het gaat ons dan alleen een dag extra kosten. We hebben ook niet zo'n zin om drie dagen te wachten tot we eindelijk naar ons beginpunt worden gebracht. We haken nu alleen op een andere plek in.

We beginnen met volle moed aan onze trekking. Het kost ons wel moeite om de juiste richting op te gaan, er wordt hier niets aangegeven. We moeten dus veel de weg vragen aan de mensen die hier wonen. Gelukkig kunnen ze allemaal redelijk Engels. Onze eerste stop willen we maken in Sarangkot. Dit dorp ligt op 1592 meter.

Vrij in het begin komen we een man tegen die ook een stukje in die richting moet lopen. Hij gaat naar een feestje. Hij nodigt ons ook uit om daar te komen. Eerst moeten we met hem mee naar huis, want daar heeft hij een kaartje van een hotel in Sarangkot. Daarna lopen we naar het feestje. Zo'n feest is het niet. Er zitten een paar verdwaalde hippies en er is verschrikkelijke jazz muziek. We krijgen verse mint thee en krijgen wat te eten. Het eten is echt lekker. We krijgen een soort salade en een curry met rotti. Na het eten lopen we verder en de beste man loopt nog een stuk mee om de weg te wijzen. Onderweg staan er buffels met enorme hoorns op de weg. Ik vind ze echt niet prettig, misschien ook wel om het voorval in Don Det waarbij een stier op ons af kwam rennen. Ik heb Ronald vast gepakt, als de buffel komt gooi ik hem er voor, en ben gaan lopen. Ben bang dat we ze nog vaker tegen gaan komen...

Na vijf uur lopen met gruwelijk (ja Benno gruwelijk) mooie uitzichten komen we aan in Sarangkot. Hier moeten we ook aardig wat trappen op, zo makkelijk is het eigenlijk allemaal niet. Ik weet nu wel zeker dat als ik weer thuis ben ik drastisch wat aan mijn conditie moet doen. Mensen houden je hier aan als je ze voorbij loopt, ze willen allemaal een praatje maken. Zo hebben we ook een half uur bij een man gezeten die ons veel kon vertellen. En onderweg naar het hotel kwamen we een oude man tegen die vroeger gids is geweest. Hij heeft ons op de kaart laten zien hoe we kunnen lopen en verteld hoeveel uur we er ongeveer over gaan doen. Eigenlijk hadden we dit niet willen weten...

We hebben echt een fantastisch hotel met mooie uitzichten boven op de top. Overal waar je kijkt zie je bergen. De grote besneeuwde bergtoppen zijn bijna niet te zien omdat die 's middags in de wolken/mist liggen. We hebben wel een klein topje van de berg kunnen zien. 's Morgens zijn de uitzichten wel heel mooi, dan is het opgeklaard. We zullen het gaan zien. Ongeveer nog vijf minuten lopen van ons hotel heb je een plek bovenop het puntje van de berg waar je een mooie zonsondergang hebt. Het is aardig bewolkt maar toch is het mooi. Je kan 360? om je heen kijken. Hopen dat we morgenvroeg een mooi uitzicht hebben met de zonsopkomst. Je kan hier zo ver kijken dat je vijf bergen verder kan kijken.

21 mei - dag 2

Om 4.45 uur staan we op voor de zonsopkomst. Het is ongeveer vijf minuten de trappen op om boven bij het hoogste punt te komen, goede ochtendgymnastiek!!! Het uitzicht is echt fantastisch alleen is het een beetje heiig. De zon komt op achter de besneeuwde bergtoppen. Na hier een uur te hebben gezeten lopen we terug voor een stevig ontbijt en gaan lopen. Het eerste stuk is vrij makkelijk. De weg brengt ons langs allemaal kleine dorpjes. Onderweg komen er ook veel kinderen naar je toe en zeggen 'give me sweet. Dus wij hebben maar een zak met snoepjes gekocht om uit te delen. We hebben het geweten. Er stonden twee kinderen voor ons en wij geven ze een snoepje, komen er van alle kanten kinderen aanrennen. En ze doen dan net of ze niets hebben gekregen en willen meer, je komt er niet vanaf.

We komen aan in het eerste plaatsje Naudanda, deze ligt op 1430 meter. Van hier lopen we verder en gaan weer bergaf naar Phedi, dit dorpje ligt op 1130 meter. Dit gaat allemaal best makkelijk. We lopen door rijstvelden en zien mensen het land omploegen met hun Yaks. Ze zaaien want het regenseizoen gaat binnenkort beginnen. Maar het moeilijkste deel komt nog. We moeten nu de berg op en we klimmen tot 1659 meter naar het dorpje Dampus. Het is een zware klim, we moeten ongeveer 10.000 treden op. De weg bestaat bijna alleen maar uit trappen. Onderweg komen we veel locals tegen en bijna geen wandelaars. Over de dag zijn we maar twee wandelaars tegen gekomen. In Dhampus gaan we wat eten. Dit is een redelijk groot dorpje en hier moeten we ook onze Tims kaart laten zien. We zijn van plan nog een stukje verder te lopen. Ze zeggen dat het plaatsje Pothana ongeveer nog een uur lopen is. Dat is ook de plek waar we willen overnachten. In de verte begint het te rommelen en zwart te worden en we hopen dat we het droog houden. Het is een pad die ons door de bossen lijdt. Het is een mooi pad, alleen moeten we nog een stukje klimmen. Pothana ligt op 1950 meter. We komen aan bij een hotel en het begint toch te plenzen. We hoeven niet lang na te denken om hier te gaan slapen. We sprinten naar boven en droppen alles op de kamer. We zijn dus echt net op tijd en na acht uur lopen zijn we er ook wel klaar mee. Het onweert regent voor een tijdje en we hebben zelfs hagel gezien. Ik heb ook weer een keer koude voeten, die heb ik in geen drie maand gehad. Na een goede maaltijd liggen we al om 20.00 uur in bed en ik ben meteen vertrokken.

22 mei - dag 3

Vanmorgen hebben we weer eens rustig aan gedaan en na een goed ontbijt rond 8.00 uur vertrokken. Het begint goed, we zijn een stuk verkeerd gelopen. Gelukkig zijn er aardige locals die je vertellen waar je heen moet. We kunnen achter de man aan lopen en na een tijdje laat hij ons zien welke kant we op moeten. Ben ik voor niets tussen de Yaks doorgelopen. Kan er nog steeds niet aan wennen, vind ze nog steeds eng. In het begin liep een Frans grietje een stuk met ons mee, maar haar looptempo was een stuk hoger dan dat geslenter van ons dus die ging er later vandoor. Na een tijdje lopen komen we aan in Tolka, dat ligt op 1700 meter. Daar drinken we wat en gaan met frisse moed verder. We hebben onderweg magische uitzichten op de besneeuwde bergtoppen van Annapurna. Sommige zijn meer dan 8000 meter hoog.

In Landruk (1565 meter) gaan we lunchen. We gaan maar weer voor de vertrouwde noodle soep. De weg ernaartoe is makkelijk en verschrikkelijk mooi. We gaan het meeste van de tijd bergafwaarts. Na een kleine pauze gaan we weer verder. Ze zeggen ons dat het ongeveer nog zo'n drie uur lopen is naar Jhinudanda (1780 meter), alleen wij hebben er wel wat langer over gedaan. We lopen door de rijstvelden en moeten langs nog meer van die yaks. We lopen langs een rivier door het bos en gaan over hangbruggen. Opeens krijgt Ronald het gevoel de volgende plaats niet meer te halen. Dus hij gaat op de hurken zitten achter de bosjes met uitzicht op een waterval en pakt daar zijn moment. Gelukkig hadden we toiletpapier bij ons. Het laatste stuk is enorm zwaar. Eerst moeten we helemaal het dal in over een soort brug (wat je een brug kan noemen) en daarna moeten we weer naar boven lopen. En de trail bestaat voornamelijk uit stenen trappen. We hebben nog nooit zoveel trappen gelopen... Onderweg begint het ook weer te rommelen en krijgen een paar druppels op ons hoofd. Gelukkig stop het snel en komen we droog aan in Jhinudanda. We hebben een leuk hotel met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Als we morgen wakker worden en het helder is hebben we een fantastisch uitzicht.

Vandaag is ook de eerste dag dat we last hebben van spierpijn. Moest er toch een keer van komen:)

23 mei - dag 4

Ronald heeft de wekker om 5.00 uur gezet om een foto te maken van de besneeuwde bergtoppen van Annapurna tijdens zonsopkomst. Vandaag heeft hij meer geluk, het is HELDER!!! Hij schiet een paar mooie foto's en gaat daarna nog weer terug in bed. Na nog een half uurtje gelegen te hebben gaat Ronald er uit om naar de hotsprings te lopen. Ik heb niet zo heel veel zin om eerst naar beneden te lopen en dan weer alle trappen omhoog. Hij heeft een filmpje en foto's gemaakt om mij te laten zien hoe mooi het er daar is. Het is nog vroeg en hij zit helemaal alleen in de hotspring.

Na een stevig ontbijt gaan we weer verder voor de vierde dag. Ze hadden ons al verteld dat het een zware dag zou gaan worden, dus we zijn er op voorbereid. We moeten eerst het zelfde stuk van gisteren terug naar beneden. In het begin hebben we weer gezelschap van een hond. Hij loopt mee tot aan de rivier. Ronald weet nog wel een kortere weg, mooi niet dus. We lopen een heel eind naar beneden en gaan de rivier over, als we naar boven lopen houdt de weg er mee op omdat deze is weggevaagd. We moeten het hele stuk weer terug. In het regenseizoen hebben ze veel last van aardverschuivingen en is het erg gevaarlijk om hier te lopen.

De klim gaat beginnen, we gaan weer door de rijstvelden met trappen omhoog. Na 1000 treden ben ik gestopt met tellen. Ik denk dat het er wel zo'n 2000 zijn geweest. We lopen voor een paar uur in de zon en komen eindelijk aan bij een dorpje Uri (2000 meter hoog en niet meer dan 10 huizen). We hebben geen water meer en vragen aan een vrouwtje of ze gefilterd water verkopen. We lopen met haar mee naar haar huis en we vullen twee flessen met water. De hele familie komt naar buiten, ook haar vader. Hij wil onze gids wel zijn tot het plaatsje Komrong (2250 meter), ongeveer een uur lopen. Hij weet een kortere weg en zijn we er snel. We lopen over een bergkam tussen de koeien door. Gelukkig hoeven we niet meer zo heel veel te klimmen. We eten wat in Komrong en nemen afscheid van onze gids. Van hier is het ongeveer nog twee uur lopen naar Tadapani (2680 meter). Het begint al goed, er gaan meerdere wegen naar boven. Dus wij vragen welke weg het is. Er wordt hier nog steeds niet goed aan gegeven waar je naar toe moet. De laatste twee uur worden weer zwaar, we moeten weer de berg op en na een paar minuten komen we in een creepy bos. De bomen hebben veel mos aan de stammen zitten en net na een paar minuten lopen zien we een dode koe liggen. Stinken dat die doet, hij ligt met de pootjes omhoog. We lopen voor bijna een uur in het bos zien niemand en moeten meerdere malen een pad kiezen. Op goed geluk dan maar... Na een tijdje lopen zien we een local en hij verteld ons dat we de goede kant op gaan en dat het niet zo ver meer is. Bij het eerste het beste hotel stoppen we en gaan zitten en doen niets meer.

Ronald snapt nu ook waar het spreekwoord 'ik zie er als een berg tegenop' vandaan komt!!!

24 mei - dag 5

Vanmorgen om half 9 vertrokken, het is vandaag niet zo'n eind lopen. We starten makkelijk en gaan bergafwaarts door de bossen. Maar wat je er af gaat moet je er ook weer op. Een Nederlandse vrouw had ons al verteld dat we vandaag vaak omhoog en naar beneden gaan. En ze heeft niets gelogen. Het is een hele mooie tocht. Na een paar uur komen we een paar kleine hotelletjes tegen en gaan hier wat drinken en uitrusten van de klim. Daarna vervolgen we onze tocht en lopen langs een klein riviertje met kleine poeltjes. We gaan nu alleen nog maar de berg op. Bij het volgende dorpje Ban Thanti (3180 meter) stoppen we voor de lunch. Die is trouwens heel goed, we nemen zelfgemaakte pizza en patat. De pizza smaakte echt fantastisch. We ontmoeten hier twee Nederlandse meisjes en hun gids en zij vertellen ons dat het ongeveer nog anderhalf uur lopen is naar Ghorepani (2860 meter). En het mooiste is dat we nog een klein stukje de berg op moeten en lopen dan over de Deurali Pass (3210 meter). Dit gaat bijna recht toe recht aan. We hebben hier weer fantastische uitzichten. Alleen is het half bewolkt en zien we de besneeuwde bergtoppen niet. Na deze pas gaan we alleen nog maar naar beneden. Het is ons weer gelukt om de verkeerde weg in te slaan. Gelukkig was het niet een heel eind uit de richting. Ze plaatsen hier bewust geen borden omdat men graag wil dat je een gids huurt, hoewel het bij benadering goed te doen is zonder. Je ziet wel veel mensen lopen hier met een gids en soms ook een porter (drager). Hoe hoger we komen hoe duurder alles wordt, hoewel nog goedkoop voor Nederlandse begrippen. Er zij hier geen wegen alleen maar trails en alle bevoorrading wordt door de porters gedragen naar alle hotels/guesthouses. Die gasten lopen echt uren met soms wel 80 kilo op hun rug.

We hebben een leuk hotel met uitzicht op de bergen. Hopen dat het morgen helder is want dan willen we naar Poon Hill (3210 meter) voor de zonsopkomst. Je schijnt als het helder is vanaf hier 15 besneeuwde bergtoppen van de Himalaya zien. Er zitten twee achtduizenders bij; De Annapurna 1 (8091 meter) en de Daulagiri (8172 meter). We moeten dan eerst om half vijf 's morgens ongeveer een uur omhoog!!!

25 mei - dag 6

Voor de verandering gaan we er vandaag maar weer vroeg uit. De wekker gaat om 4.00 uur. Om 4.15 uur lopen we de Poon Hill op voor een mooi uitzicht. Vanaf Poon Hill heb je 360 gr. zicht en kun je alle toppen zien van de Annapurna zien. We hebben alleen veel pech want het is behoorlijk bewolkt. We zien alleen een schim van een bergtop en dat is toch wel jammer als je een zware klim in de vroege ochtend moet doen. We lopen weer naar beneden en gaan voor een ontbijt. Er komt een stel naast ons zitten uit Zwitserland en we eten gezamenlijk een ontbijtje. Daarna gaan we met z'n vieren richting het eindpunt. Het wordt een makkelijke dag vandaag, we lopen vandaag de berg af. We gaan van 3210 meter naar Nayapul (1070 meter). We lopen langs een rivier naar beneden. Het eerste gedeelte gaat makkelijk en na een korte onderbreking komen we in het plaatsje Ulleri. Vanaf hier wordt het een zware weg, we moeten ongeveer 3300 treden naar beneden. Het gaat allemaal wel snel want we zijn gezellig aan het kletsen. We komen na de middag aan in het plaatsje en net of het zo wezen moet staat er een 'taxi' klaar om ons naar Pokhara te brengen. We hebben enkele blaren op de tenen en zijn blij dat we zitten. Het is weer zo'n veel te kleine, oude en gedeukte Suzuki Alto waar we vervolgens met vijf man als sardientjes in blik in zitten. Het is onvoorstelbaar maar het lukt ook nog met deze auto de off-road weg met hellingen te rijden waar je normaal alleen maar met een 4WD zou gaan rijden. Op deze weg komen nog tegenliggers en het past eigenlijk net niet maar ze rijden gewoon met de auto langs de rotsen of ze het allemaal niets interesseren. Onderweg stoppen we bij een tankstation. Niet om te tanken maar on een lekke band te verwisselen wat waarschijnlijk dagelijkse routine is.

Na aankomst in het hotel nemen we een hete douche en gaan met z'n vieren uiteten. Het is een hele gezellige avond. We worden uitgenodigd om een keer naar Zwitserland te komen om daar motor te rijden met hun en voor snowboard les. Hij biedt Ronald aan om een keer op zijn Ducati 996 te rijden dus de volgende vakantie staat al vast...

26 mei

We zijn weer terug in Pokhara en besluiten vandaag een relaxdag in te lassen. We hebben lekker uit geslapen en een goed ontbijtje gepakt. Later op de dag hebben we twee motoren gehuurd voor de aankomende tien dagen. We willen een ronde gaan rijden door Nepal. 's Avonds hebben we een welverdiende full body massage genomen van een uur... Goddelijk weer, als herboren na de tijd.