Bedankt!
Helaas, het avontuur zit er weer op maar wat rest zijn de bijzondere herinneringen en de opgedane contacten. Na drie vluchten zijn we gisteren weer aangekomen in het vertrouwde Enschede. We willen iedereen bedanken voor het volgen van onze reis via deze reisblog en voor de leuke en enthousiaste reacties. We hebben ze altijd met plezier gelezen. In het bijzonder willen de familie bedanken voor het leuke ontvangst op Schiphol en versieren van ons huis.
Groetjes Ronald & Jolanda
Goa
Goa
18 juni
We worden om 09.30 uur opgehaald met een taxi en worden naar het vliegveld gebracht om naar Goa te vliegen. We komen ruim op tijd aan op het vliegveld. Alles verloopt voorspoedig en we mogen boarden. We vliegen ditmaal met Go Indigo en het is een goede vlucht van bijna 3 uur. We komen aan in Goa en we zien dat het regent. We horen van de taxichauffeur dat het al twee dagen continu aan het regenen is. We zoeken een leuk hotel en vinden die ook. Met een beetje meer luxe en een zwembad komen wij de dagen wel door. Ook zitten we op zo'n 150 meter van het strand, alleen het strand is nu niet echt bijzonder. Het lijkt net op de Noordzee en de mensen hier vervuilen ook het strand. We hebben gehoord dat de vis hier fantastisch moet smaken en dat gaan we dan ook maar uitproberen. Bestellen gegrilde vis en gamba's en het smaakt inderdaad fantastisch. 's Avonds doen we niet zo heel veel en gaan op tijd naar bed
19 juni
We weten wat we gaan doen vandaag en beginnen als eerste met baantjes trekken in het zwembad. Daarna huren we een scooter en verkennen de omgeving. Het zonnetje schijnt en het is droog met een graad of 30; wat een genot!!!
We vinden een yoga/meditatie center en proberen het uit. Het is een goede les en besluiten het morgen weer te gaan doen. Voor de rest relaxen we wat. We zien hier bijna geen toeristen, heel af en toe lopen er wat voorbij. En het hotel is ook bijna uitgestorven... Het is echt heerlijk hier, een goede plek om de laatste twee weken bij te komen!!!
Delhi
17 juni - Delhi
We haten het!
Na het ontbijt besluiten we Old-Delhi te gaan bezoeken. We nemen een tuctuc naar Old-Delhi en lopen daar wat rond tussen de chaos. We besluiten om een Riksja te nemen om lekker onderuit te zitten en ons decadent rond te laten brengen naar alle bezienswaardigheden. We rijden eerst door smalle straatjes van Old-Delhi. Als ik na alle bedrading kijk hier en de wijze waarom het is aangelegd vraag ik me af waarom Delhi nog niet tot de grond toe is afgebrand. Maar goed de spanning valt hier dan ook regelmatig uit en dat zegt ook al weer genoeg. Die chaos die we hier zien hebben we nog nergens eerder in Azië gezien, niet normaal! Maar ja na China wonen hier ook de meeste mensen (1,1 miljard) op aarde. Zo als veel Indiërs lijkt de Riksja rijder wel een aardige gast. Hij vraagt wat we morgen gaan doen en we geven aan dat we nog wat bezienswaardigheden willen zien in New-Delhi. Hij geeft aan dat we dat kunnen boeken bij een toerist informatie center die hij weet te vinden. Ik ruik al weer onraad en vraag of hij op commissie basis werkt. Waarop hij zegt van niet en dat dit juist de enige goverment informatie en boekingscenter is. We geven hem het voordeel van de twijfel en gaan er met een tuctuc naar toe. Omdat hij mee gaat en wij niet tot de naïeve toeristen behoren weten we nu al helemaal zeker dat hij commissie basis werkt (waarom gaat hij anders mee!). Onderweg kijk ik hem in zijn mooie bruine ogen aan en zeg dat ik denk dat hij op commissie basis werkt waarop hij weer ontkent. Ze beledigen gewoon je intelligentie. Aangekomen bij het 'govement' tourist center laat hij natuurlijk eerst daar zijn gezicht zien. We gaan daar zitten en ze proberen ons zo als gewoonlijk in dit land op te lichten met veel te dure ritjes. Ik vraag of ze een certificaat hebben van de overheid waarna hij me een onduidelijk document laat zien. We gaan dan ook zo snel mogelijk weer weg en terug naar het hotel. We zijn het allebei na zes dagen India helemaal zat en willen zo snel mogelijk weg van deze vervelende, oplichtende, stinkende, altijd starende, oneerlijke, niet vriendelijke, een masker dragende, doorzichtige, onbeschofte, ongemanierde, niet opgevoede, luidruchtige, altijd toeterende, irritante, slecht verstaanbare, onduidelijke, bedelende, altijd smakkenede Indiërs. Het stinkt hier ook nog eens een keer overal naar urine en het is 45 graden. Je hebt twee meningen over India; 'You love it' or 'You hate it'. Nou wij HATEN HET!!!! Dit heeft ons doen besluiten een ticket te boeken naar Goa en niet meer de geplande reis te vervolgen. Dit is een mooie badplaats aan de kust in het mid-westen van India. De moesson maanden zijn daar weliswaar begonnen maar we nemen dat voor lief. Het is daar een stuk rustiger en kouder. We kunnen daar tot rust komen ipv je continu te lopen te irriteren. Soms maak je verkeerde keuzes en dit is er eentje... Maar we realiseren ons dat dit ook luxe problemen zijn en we er wat moois van moeten maken.
Agra - Taj Mahal
Agra
15 juni
We komen naar een slopende nacht om half 8 aan in Agra en gaan op zoek naar een hotel met airco. We zijn zo moe dat we op bed gaan liggen en tot ongeveer tot een uur of drie slapen... Ronald voelt zich gelukkig al wat beter en gaat met een tuktuk naar een plek nabij de Taj Mahal om foto's te maken. Vandaag is de Taj Mahal dicht dus gaan we er morgen naartoe. En we hebben gehoord dat de entree morgen na twee uur gratis is. De Taj Mahal is een gebouw dat beschouwd wordt als een van de mooiste ter wereld en behoord daarom tot 1 van de 7 wereldwonderen. Na Chitzen Itza (Mexico) en Angkor Wat (Cambodja) wordt dit de derde wereldwonder die we gaan zien en we kijken er dan ook naar uit.
Voor de rest zitten we wat bij het hotel en genieten van het uitzicht. We zien heel veel vliegers in de lucht en zien veel apen over de daken lopen hier. We hebben ook nog eens uitzicht op de Taj Mahal.
16 juni
We hebben allebei heerlijk geslapen en voelen ons al een stuk beter. 's Morgens lopen we naar een punt waar je Taj Mahal op de foto kan zetten. Op de weg terug zien we een coffeeshop en we gaan het toch nog één keer proberen. Ronald gaat voor een grande cappuccino en ik voor een theetje. Ze smaken echt fantastisch. Vandaag staan er drie bezichtigingen op de planning. Als eerste gaan we naar een park vanwaar je de Taj Mahal zonder mensenmassa goed op de foto kan zetten. Nadat we dat gedaan hebben gaan we naar de kleine Taj Mahal. Het is leuk om hier een keer door te lopen en gaan daarna weer terug naar ons hotel. Hier relaxen we wat.
Net iets voor twee uur gaan we weer richting de coffeeshop en gaan voor een broodje. Hier in India zoeken we alleen maar goede tenten op en gaan hier niets op straat halen om buikloop te voorkomen. Na het broodje gaan we naar de Taj Mahal en het is toch echt gratis! We hebben geluk want dat is maar 1 dag in de maand en anders betaal je bijna 15 euro entree. Je kunt zien dat het gratis is want er lopen zoveel mensen... Het is een indrukwekkend bouwwerk/complex maar erg bijzonder is het nu ook weer niet. Een rondleiding door de Grolsch fabriek is interessanter. Misschien komt dit ook door de warmte en de mensenmassa. We gaan ook nog de Taj Mahal in. In de kelder staan twee graven. Als we beneden bij de graven zijn valt het licht weer eens uit. Je hoort dat mensen in paniek raken. Gelukkig kunnen we dan toch nog wel rustig naar boven lopen. We lopen hier ongeveer een uurtje rond en hebben het wel weer gezien. Toch achteraf blij dat je hiervoor 13 uur in een stinkende trein vol met starende Indiërs hebt gezeten. NOT!!!
We moeten wachten tot 20.30 uur dat we met de trein naar Delhi kunnen. En wat is er fijner dan wachten op een kamer met airco als het buiten 46 graden is!!! We kiezen eieren voor ons geld en gaan eerste klas met airco reizen vanavond tevens zit er ook nog eten bij. We zitten nu tussen normale Indiërs ipv die apenkoppen die je continu aanstaren. We komen om half elf aan in Delhi (hoofdstad) en laten ons met een tuktuk naar een guest house brengen.
Varanasi
Varanasi
12 juni
Na een lange nacht met weinig slaap komen we rond 8 uur aan op station in Varanasi. We hadden al gehoord van andere mensen dat Indiërs je aanstaren en bijna niet wegkijken. En dat doen ze echt, best irritant! Dan maar een boekje lezen en ze maximaal negeren.
We nemen een tuktuk richting het hotel en hij stopt ergens waarna hij zegt dat hij niet verder kan omdat de straatjes te klein zijn. Achteraf komen we er achter dat hij wel verder kon maar hij stopte hier omdat we niet naar zijn geadviseerde hotel wilden (hij krijgt natuurlijk weer commissie). We weten niet waar we zijn en vragen een riksja rijder de weg naar ons hotel. Binnen enkele seconden hebben we zeven mannen om ons heen staan die ons allemaal wel willen wegbrengen en allemaal door elkaar schreeuwen, wat een hectiek weer. Na de rest te hebben af geserveerd brengt hij ons nog dichter bij het hotel. Het laatste stuk moeten we echt lopen want door deze straten kan echt geen auto of riksja. We gaan naar hotel Ganpati, we hebben een kamer met uitzicht over de Ganges. Het is een mooie ruime kamer met een dikke zachte matras. Dat wordt dus lekker slapen!!! Vandaag hebben we gepland niets te doen omdat we moe zijn en ook nog moeten acclimatiseren. Het is hier vandaag namelijk 44 graden!!
Toch gaan we aan het einde van de middag, als het ongeveer 40 graden is, richting de ganges. We lopen langs de main burning gath. Hier cremeren ze overleden Indiërs. Ze stapelen hier hout op en daartussen leggen ze de overledenen. Alles gebeurt in het openbaar, best luguber om te zien. Ze maken er ook een toeristische trekpleister van. Er komen mannen op je af lopen en zeggen dat ze vrijwilliger zijn. Ze willen je alles van dicht bij laten zien en willen er geen geld voor. Ondertussen moet je een grove donatie doen. Daar trappen wij niet in en wij willen het niet eens van dichtbij zien!!! We aanschouwen het op een respectvolle afstand om een indruk te krijgen en proberen daarna de oplichter te ontlopen maar het is vrij lastig om hem van ons af te schudden. Daarna lopen we de kleine steegjes door van Varanasi. Hier komen we onderweg een stoet mannen tegen met een lijk boven hun hoofd gewikkeld in gekleurde doeken. Ze lopen naar de main burning gath.
We komen op een grotere straat uit en laten ons door paard en wagen naar de laatste gath brengen en lopen daarna via de Ganges terug naar ons hotel. Iedere avond is er een religieuze ceremonie om 19.00 uur. Hier blijven we kijken en maken wat foto's. Lekker dan, lopen we richting het hotel, valt de stroom uit. En ik kan je vertellen dat het best donker is terwijl er heel veel enge mannetjes rondlopen hier. Terug bij het hotel gaan we nog wat drinken bij het roof top restaurant. Vanaf hier hebben we heel mooi uitzicht.
13 juni
Na een wederom verschrikkelijke warme nacht bestellen we een ontbijtje en regelen de trein- en bustickets voor de komende dagen. Eigenlijk doen we weer niet zo heel veel. We zitten even buiten dan weer binnen onder de ventilator wat een 'beetje' verkoeling geeft. Ik dacht dat we wel een keer gewend zouden zijn aan de warmte...
We besluiten dan ook maar naar het noorden te gaan. Naar de Himalaya ‘s van India. Hopen dat het daar wat koeler is. Hier kun je ook weer verschillende activiteiten doen.
Aan het einde van de middag gaan we weer richting de Ganges en gaan met en bootje. Zo zien we Varanasi van de andere kant. 's Avonds gaan we weer met een bootje om nu de ceremonie vanaf het water te zien. We laten een kaarsje in het water dat ons geluk moet brengen. Ronald raakt per ongelijk het water aan waarna hij het gelijk met bronwater schoonmaakt. Onze bootbestuurder is het ander uiterste want hij drinkt dit water gewoon terwijl dit water vol ligt met afval, mens en dier hierin urineren en as van verbrande mensen hierin wordt gegooid. Hierna gaan we weer terug naar de veel te warme kamer.
14 juni
Vandaag gaan we iets fanatieker doen, we beginnen de dag met yoga. Ja, we willen het allebei een keer proberen. En ik kan je vertellen dat het best zwaar is. Na anderhalf uur zijn we helemaal kapot. Je zou verwachten dat Yoga leraren toch normaal gemakkelijk zich kalm kunnen houden.... Nou ironisch genoeg deze leraar niet. Terwijl wij les hebben komt er een man langs die commissie wil hebben voor het brengen van klanten, hij wil 50%. Maar goed, de leraar pikt het niet dat hij voor de tweede keer de les verstoord en knalt de man buiten een vuist in het gezicht. Na ongeveer 10 minuten komt hij weer binnen en kunnen we weer verder met de les. Ze zijn hier toch best opvliegerig.
Na de yoga trakteren we onszelf op een massage en Ronald gaat na de tijd naar de kapper om zijn mega baard af te laten scheren.
We pakken onze spullen en lopen richting de straat om een tuktuk te pakken naar het station. Er staat ons een 'leuke' nachttreinreis van 13 uur te wachten. En hij begint al goed want na nog geen twee uur onderweg te zijn is het eerste zakje vol van Jolanda en niet veel later moet Ronald ook. Misschien dat we dan toch de Delhi Belly te pakken hebben. Het gaat de hele nacht zo door, we lopen continu naar de wc en dan duurt 13 uur toch best wel lang.
India (border crossing)
Reizen is niet altijd fun!
Het loopt altijd weer anders dan ze zeggen. We wisten dat we een local bus zouden krijgen en dat is niet zo heel erg. Maar ons werd verteld dat er alleen toeristen mee zouden gaan en dat we in één streep naar de grens zou rijden. We zaten in de bus met alleen nog twee andere toeristen en de rest waren locals. De bus heeft echt in bijna ieder plaatsje dat hij door reedt wel een keer gestopt om locals in en uit de bus te laten. Het was echt een helse rit. We hebben zo'n acht uur in de bus gezeten waarvan ongeveer zeven uur door de bergen. Het was echt bocht na bocht met een hoop gehobbel en je wordt letterlijk de hele weg door elkaar geshaket. Gelukkig hebben wij alles binnen weten te houden, het kindje voor ons had niet zo'n sterke maag. Zij hing op een gegeven moment met het koppie naar buiten over te geven, bah. Onderweg rijden we langs zeer hoge afgronden zonder vangrails en zien we af en toe een gecrashte bus in het ravijn liggen. Ronald zei dat hij de busrit enger vond dan de bungeejump.
We worden afgezet op een busstation ongeveer vier km van de grens af en moeten nog een andere bus pakken wat weer niet de afspraak was! Dit was wel een leuke rit, want er was in de bus geen plek meer dus moesten we op het dak bij de koffers en tassen zitten. Bij de grens ging alles heel voorspoedig en konden zo door India in; we hadden het visum namelijk al in Bangkok geregeld. Vanaf de grens van India moeten we eerst met de bus naar het treinstation. Gelukkig hebben we nog een plaatsje kunnen bemachtigen. De bus werd echt helemaal vol gepropt en de zitplaatsen waren voor miniatuur mensen. We hebben zo'n drie uur met de benen klem gezeten en het was ook zeer heet in de bus. Onderweg heeft de bus ook nog een lekke band gekregen die vervolgens vervangen moest worden. Tevens waren de Indiërs ook nog de hele tijd luid aan het bellen en de chauffeur probeerde zijn claxon te overbelasten. Kortom alle ingrediënten voor een 2e helse busrit waren weer aanwezig.
We komen op het station en moeten nog een paar uur wachten. Als eerste zoeken we een pinautomaat op en Ronald gaat in de rij staan. Hij is aan de beurt en er willen twee Indiërs met hem mee het hokje in. Ronald wordt goed boos en ze gaan weer het hokje uit. Dat is ergernis nummer één. Gelukkig hebben we geld gekregen en we zoeken iets op om te gaan eten. We gaan voor safe en bestellen een fried rice. Deze is gelukkig niet scherp.
We komen op het station en kijken waar we moeten zijn. Op het scherm staat dat we op perron 7 moeten zijn en de mensen zeggen ook dat we daar moeten zijn. We komen daar aan en er staat een trein, alleen gaat deze niet. Na heel veel navraag aan locals komen we er achter dat we op perron 6 moeten zijn en dat de trein een half uur vertraging heeft. We dachten eerst dat we niet in de trein zouden komen, maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. In de trein zien we geen toeristen, wij zijn de enige. We delen een compartiment met zes Indiërs. Het slapen gaat moeizaam, het zijn harde bedden en je moet je bagage op je bed leggen.
Pokhara
9 juni
Vandaag wordt het een dag van weinig doen. Als eerste proberen we wat uit te slapen en gaan daarna Pokhara in om wat inkopen te doen. We regelen een bus- en treinticket voor India. Het is echt jammer dat we weg moeten uit Nepal, het is echt een fantastisch land. Je kan hier zoveel verschillende dingen doen. We hebben geboekt voor een paragliding, deze gaan we morgen doen om onze fantastische tijd hier zo af te sluiten. Ik ben nu al nerveus :-) Ronald heeft nergens last van maar wat wil je ook na de swing en bungeejump...
's Avonds hebben we afgesproken met Chantelle en Oliver (Australië) om wat te eten en het Nederlands elftal te kijken. Oliver is ook helemaal into het voetbal, Ronald heeft zijn maatje gevonden. Het eten is heel gezellig en na de tijd gaan we het café in. We hadden gedacht dat het drukker zou zijn met voetbal kijken. We drinken een paar biertjes en het wordt een gezellige avond alleen het voetbal is niet echt best... Oliver en Chantelle gaan over een tijdje voor een half jaar in Londen wonen en we hebben plannen om daar weer een keer af te spreken. Oliver is Chelsea supporter en spreekt met Ronald af dat ze een keer naar een wedstrijd gaan...
10 juni
Deze morgen moeten we om 9 uur klaar staan voor het paragliden. We worden met een jeep opgehaald. Ik was behoorlijk vroeg wakker door de zenuwen en Ronald heeft nog steeds nergens last van. De rit naar de top van de berg was behoorlijk eng, de chauffeur ging met gierende banden door de bochten... We moeten nog een klein stukje verder de berg op lopen en daar staan we dan. Ik krijg pilot Dilan (uit Italië) en Ronald pilot Manu (uit Frankrijk). Mijn pilot gaat een weddenschap aan met een andere pilot dat hij in deze omstandigheden (er is niet zo heel veel wind) 20 minuten met mij in de lucht kan blijven hangen. Daar gaan we dan, we krijgen een grote pampers om en worden vast gemaakt aan onze pilot. Het enige wat we in het begin moeten doen is lopen lopen lopen, rennen rennen rennen... Daar gaan we, we zweven door de lucht. Wat geeft dit een kick en ik heb helemaal geen last van hoogtevrees. Het is echt fantastisch en de uitzichten zijn ook super. We kijken uit over een groot meer en bergen. We zien rijstvelden en koeien die in het water liggen. We zweven tussen grote roofvogels door. Na een goede 20 minuten rond gezweefd te hebben gaan we naar het leukste gedeelte. Dilan is een acrobatic paraglider en hij vraagt of ik van achtbanen hou... We zijn boven het meer en hij gaan een paar trucjes uithalen. We maken scherpe bochten en we gaan in een spiraal naar beneden. Het lijkt net echt dat je in een achtbaan zit, maar dit is alleen vele malen mooier. En dan de landing, we gaan met een snelheid naar beneden en ik krijg de instructie om te gaan staan. De landing gaat perfect. Ik ben nog een beetje aan het bijkomen en daar komt Ronald ook al weer aan. Hij heeft ook op het laatste een paar trucjes gedaan en de landing ging ook goed. Hij vond het ook leuk om te doen en kon zelfs ook even sturen. We worden met de jeep terug gebracht om de foto's en video op te halen. Helaas zijn de foto's en video van Ronald erg wazig.
Verder lopen we nog wat rond in Pokhara en kopen nog wat souvenirs. 's Avonds gaan we op tijd naar bed want we moeten vroeg op voor de bus naar India.
Motortour dag 13 – Van Gorkha naar Pokhara
Vandaag is het de laatste dag op de brommert. We gaan eerst weer terug naar de kabelbaan. De kabelbaan is aangelegd door een Oostenrijks bedrijf (Doppelmayr) dus daar hebben we wel vertrouwen in. Hij brengt ons naar de top van de berg. Het is een dorp met een heilige tempel waar ze geiten offeren. Ze worden daar ritueel geslacht. Er staat een immense rij voor de tempel met af en toe een geit ertussen. Deze geitjes gaan niet lang meer mee want hun lot is bepaald. Best raar om te zien. Ronald gaat kijken bij de plek waar ze geslacht worden. Ik heb er niet zo'n behoefte aan om het in het echt te zien. Het is een bloederige zooi. De geitjes worden onthoofd en de lichamen nemen de eigenaren mee, echter de koppen laten ze achter. Het lichaam van het geitje wordt in een zak gedaan en je verscheidende mensen lopen met deze zakken. Na een paar uur hier rond te hebben gelopen vervolgen we onze weg naar Pokhara. Ronald heeft op de kaart gezien dat we een zandweg kunnen nemen die door de bergen gaat en ons over hangbruggen voert. Alleen hebben we deze weg nooit gevonden.
Als we bijna in Pokhara zijn begint het te regenen. We moeten nog ongeveer een uurtje in de regen rijden. Dit is dan toch echt het begin van het regenseizoen. We komen rond zes uur aan en leveren de motoren in.'s Avonds kijken we de tweede helft van Polen-Griekenland. We hebben de eerste helft gemist omdat we lagen te slapen.
Het was echt fantastisch om hier te op de motor rond te rijden, zo zie je toch net iets meer van het echte Nepal.