Vientiane

26 april

Vanmorgen ging het weer een stukje beter met Ronald, eindelijk!!! En hebben we besloten om een met de mini bus naar Vientiane (hoofdstad) te gaan. Hij zou het toch wel 4 uur vol houden in een mini bus, en hij kan ook nog eens helemaal voorin zitten. Na een redelijk rustige weg (voor Laotiaanse begrippen) met meer zand dan asfalt komen we aan. Jammer genoeg gaat het nog niet zo heel best met Ronald en gaan dan ook maar weer op zoek naar een hotel met airco en blijven deze dag voor de verandering op de hotelkamer. 's Avonds zijn we er nog wel een keer uit geweest om te eten en ik heb echt de meest lekkere tagliatelle gehad. Het komt misschien ook wel omdat we de rijst en mie helemaal zat zijn. De restaurants zijn er goed hier. 's Avonds zijn we voor een heerlijke massage gegaan.

27 april

Ronald staat op en voelt zicht bijna weer de oude en heeft zin vandaag wat te gaan doen. We huren een scooter en gaan naar de Buddah tuin. Dit is een park met heel veel beelden en er staat een tempel. Deze is een keer anders dan anderen, hier mag je in. Het is best mysterieus, je kan naar beneden en naar boven. In het midden van de tempel staan op elke verdieping beelden. We komen ook monniken tegen die we op de foto mogen zetten en die met ons beginnen te praten. Het is wel weer heel erg warm dus we maken het niet al te lang en tussen de middag zijn we bij het restaurant gaan rusten. Van deze mensen word je heel relaxed (lui), alles gaat hier zo langzaam!!!

De weg ernaartoe is de meest verschrikkelijke 'weg' die we ooit hebben gehad in Laos. We hebben behoorlijk stof gehapt, en zijn ook blij dat we onder de douche kunnen. Dus eerst lekker naar het hotel, beetje relaxen. Aan het einde van de middag rijden we naar een tempel, schijnt dat je hier mooie foto's kan maken met zonsondergang. Maar waar ze deze informatie vandaan gehaald hebben snap ik ook niet. Wat een deceptie en daar ben je dan een half uur naar aan het zoeken...

In Vientiane is niet zo heel erg veel te doen dus besluiten we om morgen verder te gaan naar het zuiden naar de plaats Pakse.

Vang Vieng

19 april

Vannacht was het een rot nacht voor ons beide, Ronald heeft de hele nacht koorts gehad en ik moest de hele nacht rennen naar de wc. De koortsaanvallen zijn vooral 's nachts en overdag gaat het een stuk beter. We doen het rustig aan en besluiten dan toch om even heel kort de deur uit te gaan. Ronald staat stijf van de paracetamol en ik heb immodium naar binnen gewerkt. Hopen dat we de dag zo goed door komen.

We huren een scooter en gaan naar de Blue Lagoon Dit is een blauw meertje, en we kunnen wel wat afkoeling gebruiken. De weg ernaartoe is erg hobbelig en stoffig. Het water van de Blue Lagoon is inderdaad blauw, en het water is best koud maar wel verkoelend. Eenmaal aangekomen zien we Donna en Ken van de UK. Hier hebben we al eerder een paar dagen mee opgetrokken. Na een paar uur te hebben gelegen zijn we weer terug gegaan naar het hotel.

's Avond hebben we weer niet veel gedaan, hopen dat het morgen beter is en dat we dan kunnen tuben.

20 april

Na wederom een beroerde nacht voor Ronald met koortsaanvallen hebben we maar besloten om naar de dokter te gaan. Het ziekenhuis is weer een verhaal op zich. Ze spreken hier bijna geen woord Engels. Ronald moet op het bed gaan liggen en zonder dat ze vragen wat voor klachten hij heeft wordt er een thermometer onder zijn oksel gedrukt, meten ze de bloeddruk op en drukken op zijn buik. Tevens wordt er naar zijn longen geluisterd. Daarna zijn ze klaar met het onderzoek. We worden er nog niet veel wijzer van wat het nu allemaal is en vragen om een bloedonderzoek. Ze nemen wat bloed af en moeten direct betalen 'pay now' is het enige wat ze kunnen zeggen en dat we 10 minuten moeten wachten. Daarna worden we weer naar binnen gestuurd en krijgen de uitslag. Gelukkig is het geen malaria, maar heeft hij dengue fever. Dit moet vanzelf weer over gaan en gaat ongeveer 6-8 dagen duren. Hopen dat het snel over gaat, want koorts met deze warmte is geen pretje!!

21 april t/m 25 april

Deze dagen hebben we niets gedaan. Ronald heeft alleen maar op bed gelegen en ik ben er af en toe uit gegaan om wat te eten en Friends te kijken in de barretjes. 's Avonds ben ik met Donna en Ken wat gaan eten. Voor de rest is hier niet zo heel veel te doen.

Vang Vieng

Na een hele vervelende nacht voor Ronald, hij heeft vannacht koorts gehad en bijna geen oog dicht gedaan, gaan we toch proberen om met de bus naar Vang Vieng te gaan. Vang Vieng is de plek om te tuben, dat is met een tractorband over de rivier langs barretjes waar ze je naar binnen trekken met een touw en waar je dan kunt laten vollopen. Het is een busrit van ongeveer 6 uur, dus moet vol te houden zijn. Hij voelt zich redelijk, alleen een beetje moe. De bus vertrekt mooi op tijd, alleen wat een hel is deze busrit. We hebben meer dan tienduizend bochten gehad, en die kwamen achter elkaar. Het punt van overgeven was erg dicht bij. En ook niet dat de chauffeur iets langzamer ging rijden. Hij is gek en lijkt suïcidale neigingen te hebben. Hij rijd met 60 door de bergen en door de dorpen. Hij toetert naar alles wat in de weg staat, niet voor spelende kinderen vlak langs de weg maar voor een slang op de weg remde hij af. Ook zouden we onderweg wat gaan eten, alleen dat liet en tijd op zich wachten. Hij stopte bij een markt en dachten dat we daar gingen eten, mooi niet, hij en zijn collega stapte uit om stokjes te halen en uitgebreid te gaan eten. Een uur later waren wij dan toch echt aan de beurt. Daarna nog een uur in de bus, gelukkig is het rechtuit rechtaan, anders was het niet goed gekomen met het eten in onze maag.

In Vang Vieng gaan we op zoek naar een guesthouse met airco. Ronald voelt zich nog steeds niet goed en een beetje verkoeling is wel goed voor hem. Zal maar zuster Anna gaan spelen vandaag!!!

Luang Prabang

17 april

Pak Ou caves

Vanmorgen zijn we weer op de motor gesprongen om naar de Pak Ou Caves te gaan. Dit is een grot die met een boot te bereiken is en hier staan allemaal kleine boeddah beelden in. Het is een fantastische weg naar de grot toe. Eerst rijden we over een verharde weg, die niet helemaal vrij is van gaten in de weg en het laatste stuk moeten we over een onverharde weg. We rijden door kleine dorpjes. De omgeving is echt geweldig met bergen met steile rotswanden. Eenmaal aangekomen moeten we het dorpje door naar het water om daar een boot te pakken naar de grotten. De grot is uit duizenden. Als je er één hebt gezien..... Verderop kunnen we ook nog naar een andere grot, maar omdat het zo warm is en Ronald zich niet zo goed voelt gaan we weer terug. We komen aan en hangen wat rond in het hotel. 's Avonds gaat het iets beter met Ronald en gaan we naar night market. Het is een leuke markt om geld uit te geven, het kost hier geen drol. We hebben wat T-shirtjes gekocht en jurkje.

Luang Prabang

Luang Prabang

16 april

We hebben echt heerlijk geslapen, alleen is het hier wel erg warm. Koelt 's avonds ook niet erg af. Vandaag wordt het 40 graden dus we kunnen onze borst wel nat maken, alhoewel dat wel vanzelf zal gaan. Na een rustige ochtend zijn we op zoek gegaan om ergens een scooter of motor te huren. Het is hier niet zoals in Thailand dat er op elke hoek van de straat een scooterboer staat. We hebben een shop gevonden en hier hebben ze helemaal geen scooters, alleen maar motoren. We gaan dan maar voor de motor en daar is Ronald wel content mee.

Het is zo warm vandaag dat we naar een waterval gaan waar je kan zwemmen. Dat is hier wel erg welkom. Het is een waterval met cascades en het water is helderblauw. Het zweet gutst ons letterlijk van de kop af dus we nemen gelijk een duik in het verfrissende water, heerlijk. Omdat het oud en nieuw is hier in Laos hebben alle Laotianen vrij en het lijkt wel of ze allemaal naar deze waterval zijn gegaan. Complete gezinnen zitten hier te eten en zijn aan het zwemmen. Wordt dus nog lastig voor ons om een plekje te veroveren.

We lopen langs de waterval omhoog. Eerst heb je allemaal cascades en daarna krijg je de 25 meter hoge waterval. Hier kun je naar boven lopen en er staat in de Lonely planet dat het 15 minuten klimmen is, dus gaan we maar naar boven. Eenmaal boven valt het uitzicht nog wel tegen. Je ziet niets van de waterval.

We moeten dezelfde weg weer terug naar Luang Prabang, het is niet echt een straf. De wegen zijn mooi en het asfalt is relatief goed. Onderweg eten we nog wat tussen de locals. 's Avonds gaan we voor een goede massage, we vinden dit allebei de beste massage tot nu toe. En dat voor maar 3 euro, goddelijk!!

Slowboat van Huay Xai naar Luang Prabang

14 april

Deze morgen moeten we om 9.00 uur klaar staan om met de taxi naar de pier te gaan. Eerst genoeg eten in slaan voor de 7 uur durende boottocht. We komen rond een uur of half 10 aan bij de pier en de boot gaat om 11.30 uur. Dus dat word nog 2 uur wachten. Eerst maar een goed ontbijt. We zitten helemaal voor in de boot met alleen maar toeristen.

Het doet z'n naam wel eer aan want het gaat echt langzaam. Na een half uur varen staan we stil en zijn ze druk bezig om de motor te repareren, het begint al goed! Het zou toch niet dat de motor kapot is en dat we moeten wisselen van boot. Maar na een klein half uurtje gaan we weer verder en het lijkt wel of de boot iets sneller gaat.

Het is erg gezellig op de boot met alle andere reizigers. De drie Canadezen zitten ook bij ons. Iedereen heeft bier, wiskey of lao lao bij zich. De uitzichten vanuit de boot zijn ook erg mooi. We komen langs kleine dorpjes en zien kinderen spelen in het water en vrouwen wassen in het water. Ook zien we waterbuffels. De tijd op de boot gaat heel snel en voor we het weten komen we aan in Pakbeng. Hier gaan we op zoek naar een hotel en vinden al snel een leuke. We slapen voor 4 euro voor een nacht in een bungalow. Ook de Canadezen slapen ook hier. Nadat ze wat van de 'happy' cakes hebben gehad zijn ze bestolen van hun geld op de hotelkamer. Het gebeurd regelmatig hier in Laos dus we moeten erg voorzichtig zijn. We eten nog wat in het restaurant en zoeken daarna het bed op. Best vermoeiend zo'n 7 uur durende boottocht.

15 april

Vandaag hebben we nog 9 uur op de boot voor de boeg. Iedereen zit vandaag verspreid in de boot. Lekker rustig en een beetje tijd om een boekje te lezen en films op de laptop te kijken. De 9 uur zijn ook zo om. We hebben wederom weer mooie uitzichten, de Mekong is echt geweldig.

We komen aan in Luang Prabang. Hier is het waterfestival nog steeds gaande. We stappen in een tuk tuk om naar een hostel te gaan en stappen helemaal nat uit de tuk tuk. De eerste hostel is vol en moeten op zoek naar een andere. We laten ons in een drukke buurt afzetten en gaan lopend verder. Naar een paar hostels te hebben gehad hebben we een hele mooie gevonden. Eentje die echt schoon is en eindelijk en met goede matrassen. Een keer wat anders dan 's morgens de vering uit je rug te trekken.

Na het inchecken zijn we het stadje in gegaan om wat te eten en te drinken. We zitten heel dicht bij de nightmarket en dat is altijd goed. Morgen gaan we een motor huren om hier een beetje rond te crossen.

Huay Xai - Gibbon Experience

Huay Xai - Laos

11 april

Vandaag gaan we naar buurland Laos. Hier hebben we erg veel zin in omdat Laos meer back to basic is, en Thailand meer toeristisch.

Eerst gaan we nog met de scooter naar de witte tempel. Hier hadden we gisteren geen tijd meer voor. We zijn mooi op tijd en er zijn ook nog niet veel toeristen. Deze tempel is zeer indrukwekkend omdat die spier wit is. Na een paar foto's zijn we weer terug gegaan om de scooter in te leveren en met de bus naar Chiang Kong te gaan. Chiang Kong is de grensplaats om over te gaan naar Laos. We gaan met de boot over de Mekong rivier, wat deze rivier is de grens.

Het is best wel even spannend, want in Thailand moet je de kaart inleveren dat je het land uit gaat en in Laos moeten we een visum aanvragen. We leveren onze paspoorten in met de benodigde papieren en een foto en moeten daarna ongeveer een half uur wachten tot we de paspoorten, na het betalen van 35 US $, terug krijgen met de visum. Maar gelukkig hebben we hem dan. We mogen met deze visum 30 dagen in Laos reizen.

Het grensplaatsje in Laos is Huay Xai. Het is hier gekkenhuis nu want ze vieren hier het nieuwe jaar, het waterfestival. Op zoek naar een hostel krijgen we alweer het nodige water over ons heen. Vanuit deze plaats willen we de Gibbon Experience gaan doen. Dit is een tour van 2 dagen waarbij over diepe dalen in de jungle, via een zipline, van boomtop naar boomtop gaat. Hopen dat ze nog plek hebben, want in de LP staat dat je normaal 6 weken voor de tijd moet boeken. Dus eerst maar op zoek naar het bureau. Onderweg hebben we maar waterpistolen gekocht om ons te kunnen verdedigen tegen de locals die echt bakken met water over je heen gooien. En iedereen gooit elkaar onder met water en poeder. Wij kunnen natuurlijk niet achter blijven. Toch wel heel relaxt dat want iedereen is zo dronken als een toeter en toch wordt niemand agressief. Ik denk dat dit in Nederland al was uitgelopen op een massale knokpartij. Het is gelukt, we hebben een excursie kunnen boeken. We gaan 2 dagen 1 nacht de tour doen. De tour bestaat uit hangen aan lange ziplines en stukje hiken en overnachten in een boomhut op ongeveer 50 meter hoogte. Ik krijg toch echt wel zenuwen nu. Best last van de buik als ik aan de hoogtes denk. Het schijnt dat sommige ziplines ongeveer 100 meter boven de grond zijn en dat de langste 600 meter is. We zullen het wel zien.

12 april

Vandaag is het dan zover. We moeten ons om 8.00 uur melden bij het boekingskantoor en dan gaat het toch echt beginnen. Als eerste krijgen we een instructie filmpje te zien en gaan dan met de truck naar een klein dorpje. Dit is het beginpunt van de twee dagen. We krijgen onze tuigjes waar we het deze twee dagen mee moeten doen en gaan dan lopen naar de eerste zipline. Het is ongeveer twee uur de berg op lopen, best zwaar met temperaturen ver boven de 30?C. Tijdens de hike hebben we ook nog een gifgroene slang gezien. Na helemaal nat te zijn van het zweet komen we aan bij de eerste zippline. Maar wat is dit gaaf zeg, misschien is het de adrenaline maar ik heb totaal geen last van hoogtevrees. Ronald vind het ook helemaal geweldig. Wat een uitzichten heb je tijden het ziplinen. Het is echt hoog en je gaat door diepe dalen heen. We gaan met de zipline naar onze boomhut. Die is ook echt gaaf. Hij is ongeveer 50 meter boven de grond. Dus dat word nog wat vannacht. We krijgen ongeveer drie uur om de bedden te verdelen en fruit te eten. We zijn met een groep van 8 personen. Een leuke groep, bestaande uit 3 Canadezen en 3 IJslanders.

Na het relaxen in de treehouse gaan we nog een paar ziplinen doen. We worden opgehaald door een gids en moeten helaas weer een stukje lopen, maar het resultaat is echt goed.

Nadat we terug zijn krijgen we ons eten en gaat de nacht beginnen met allemaal muggen en wespen en noem maar op wat nog meer. 's Avonds hebben we het kaartspel shithead gespeeld met z'n allen en we het was erg gezellig...

13 april

Na een redelijke nacht zijn we vroeg wakker. Het is 5.00 uur, maar als je het uitzicht ziet is alles weer goed. En die geluiden ook, oorverdovend!!! Om 7.00 uur worden we opgehaald en gaan ongeveer voor een uur de jungle in, kijken of we gibbons zien. We hebben niet zo heel veel geluk, we zien geen enkel dier. Heerlijk zo'n ochtend wandeling zonder ontbijt. Nadat we terug komen krijgen we ontbijt. Heel verrassend, we krijgen sticky rijst met groentes en ei en patatjes!!!

Na het ontbijt gaan we voor de laatste ziplines. Deze zijn de langste, we krijgen er drie van 500 en 600 meter. Je hangt hier echt lang in de lucht en het gaat ook echt snel. Alleen aan het einde remt het heel erg af en wij hadden de pech dat we het bij de laatste 2 niet redde tot aan het eind. We moesten echt een heel eind ons via de kabel naar het eindpunt trekken. Bij één had ik het geluk dat de gids mij hielp om naar het einde te komen. Dit is echt behoorlijk zwaar en hier kreeg ik ook last van mijn hoogtevrees. Hing namelijk best hoog boven de grond. Gelukkig wel boven een rivier. Als we thuis komen hebben we hele gespierde armen. Om bij de ziplines te komen moeten we heel ver lopen. Gelukkig wel de berg af.

Ons eindpunt is bij een meertje waar we onze lunch krijgen en we mogen hier ook zwemmen. Alleen het water nodigt niet echt uit. Het is helemaal groen en er vlieg behoorlijk wat muggen boven. Dan maar wachten op de douche in onze guesthouse.

We worden teruggebracht met de truck, dit duurt ongeveer twee uur. Het eerste uur is door de bergen over zandwegen. Je voelt je net een milkshake. Het hobbelt echt behoorlijk. En overal in de bergen zie je brand. We weten nog steeds niet waarom ze dat doen, de gids die bij ons achterin de bak zit kan bijna geen woord engels. Het enige wat hij kan zeggen is yes, okay en high long!!! Hij is ook erg goed in lachen. Vooral in het uitlachen van anderen. Want ik moest zo nodig mijn hoofd stoten en hij lag echt helemaal in een deuk en hij had ook de grootste lol over een zak met komkommers. Het laatste uur gaan we over de normale wegen. Hier komen we door verschillen dorpjes, en aangezien ze hier een waterfestival hebben van acht dagen hebben we het niet helemaal droog gehouden. Onze chauffeur vond het ook leuk om langzamer te gaan rijden waar ze stonden met water. We waren echt met z'n allen nat tot op de onderbroek. Het leuke is dat ze ook af en toe met bier langs komen en zetten dan het glas aan je mond en het moet dan ook echt leeg.

In het plaatsje Huay Xai waar wij zitten is het ook één groot feest. Veel water, muziek en bier drinkende Laotianen en toeristen. Dus wij gaan zo ook maar een feestje vieren op de straat.

We slapen vannacht in een bungalow. Deze word gerund door een Nederlandse vrouw die getrouwd is met een Laotiaanse man. De bungalow is heel basic. Overal zitten gaten en kieren, dus het ongedierte heeft de vrije loop. In de wc hebben we een huisdier, een vette spin. Ronald heeft hem weg kunnen krijgen, alleen heeft de spin het niet helemaal overleefd. Hopen dat het vannacht een beetje rustig blijft. En er zitten ook een stuk of vijf gekko's in onze bungalow, als die zich maar stil houden dan is het helemaal goed.

Morgen gaan we met de slow boot naar Luang Prabang, alleen gaat deze tocht twee dagen duren. We zitten dus twee hele dagen op de boot en slapen in het plaatsje Pakbeng. Zou mij benieuwen hoe dat gaan, en of we houten bankjes hebben of autostoelen.

's Avonds hebben we met het personeel van onze guesthouse gegeten. Wij dachten dat het heel leuk zou worden, maar het viel toch een beetje tegen. Het eten was wel heel goed. Als eerste moesten we zo'n 2.5 uur wachten op ons eten en toen we met z'n allen aan de tafel gingen zitten waren de Laotianen met zo'n 5 minuten al klaar. En iedereen liep al van de tafel af. Dus daar zaten we dan met z'n tweetjes. We zijn op tijd naar bed gegaan om een beetje fris te zijn voor de volgende dag.

Chiang Rai

Chiang Rai

9 april

Vanmorgen naar het station gegaan om de bus naar Chiang Rai te pakken. We waren er om 10 uur maar omdat alle inwoners van Thailand vandaag ook naar Chiang Rai moeten kunnen we pas de bus van 13 uur pakken. Tijdens het kopen van de kaartjes ontmoeten we een stel uit Engeland. Hun moesten ook wachten op deze bus dus hebben we wat tijd doorgebracht met hun. We hebben wat gegeten en gekaart, was erg gezellig. Omdat hun ook naar Laos gaan hebben we afgesproken om in Laos weer wat te gaan doen. Dat is toch wel leuk van reizen, je ontmoet zoveel andere mensen met dezelfde interesses.

Ongeveer 4 uur later kwamen we aan in Chiang Rai. Hier hebben we een leuke guesthouse gevonden met een hippie achtige sfeer. 's Avonds op de night bazaar lekker gegeten en Ronald heeft zijn hart op kunnen halen met Engels voetbal. Ze kijken hier heel veel Engels voetbal en overal hangen grote schermen.

10 april

We hebben vandaag in de planning om met de scooter de highlights rond Chiang Rai te gaan bekijken. Nadat ze de scooter hebben gebracht zijn we richting de Golden Triangel gereden. De scooter rijdt prima en gaat bijna 80 km per uur. De weg ernaartoe was niet altijd even fijn rijden want ze waren met de weg bezig en moesten hierdoor een lang stuk over een zandweg rijden, stofhappen!!!

De Golden Triangel is een drielandenpunt van Thailand, Laos en Myanmar (Burma) . Wel geinig om te zien maar niet heel erg bijzonder. Na een lichte teleurstelling zijn we doorgereden naar bergdorpjes, we dachten hier de longnecks tegen te komen maar hebben die niet gezien. We hebben wel andere stammen gezien. Ze leven hier heel primitief en lopen in klederdracht. Tijdens het bestellen van een drankje is Ronald uitgelachen door kinderen van een berg stam om zijn belachelijke helm op zijn hoofd. Eigenlijk is het rijden in deze omgeving één groot hoogtepunt. Veel bochtige wegen door de bergen en mooie uitzichten. Na meer dan 200 kilometer te hebben gereden zijn we vermoeid bij de guesthouse aangekomen. Lekker douchen een keer op tijd naar bed...